‘Dry stone walls’ of muurtjes van gestapelde stenen.

Je ziet ze vaak in Engeland, Ierland, Schotland of Italië.
De stapelmuren worden meestal gebruikt als begrenzing van akkers en weilanden. Of er worden terrassen mee aangelegd op berghellingen waardoor de vruchtbare grond stabieler blijft.
En ook in olijfboomgaarden zie je ze opduiken.

De stenen zijn droog gestapeld, dat betekent dat er geen mortel of cement aan te pas komt. Enkel een hamer en heel veel geduld. De stenen worden in het begin gesorteerd, dan legt men een fundament aan en en kan het stapelen beginnen.
Een techniek die toch stevige bouwwerken oplevert, niet enkel voor muren, maar soms ook voor bruggen of huisjes.

Christian Lessing is ontwerper en maakte deze prachtige doos met houten stapelstenen.
In het houten kistje vind je ongeveer 70 verschillende ‘stapelstenen’ gemaakt van verschillende soorten hout: beuk, esdoorn, walnoot enz.

Het is een mooi decoratief element, maar je kan er ook veel betekenislagen aan koppelen.

- Over het belang van grenzen en begrenzen
- over langs en over muurtjes kijken
- over grote en kleine keien als metafoor van het leven

En ken je dit verhaal ?

Een professor staat voor de collegezaal met allerlei dingen voor hem op z’n bureau. Als het college begint, neemt hij zonder iets te zeggen een grote, lege glazen pot en doet die vol met grote stenen.Als de pot tot de rand gevuld is, vraagt hij de studenten of de pot vol is ?
Ze antwoorden: “Ja.” Waarop de prof een doos met kleine kiezelsteentjes neemt en die uitgiet in de pot. Hij schudt de pot een beetje heen en weer en de kiezelsteentjes rollen in de open plekjes tussen de grote keien. Hij vraagt zijn studenten opnieuw: is de pot vol? Ja, nu wel, zeggen ze. Waarop de prof een doos met zand neemt en die bij de stenen giet. En weer vroeg hij of de pot nu echt vol is?
De studenten knikken aarzelend. Waarop de man een flesje wijn leeg giet in de pot. En de wijn vult de ruimte tussen de zandkorrels.
Animo in de collegezaal en veel gelach. Als het weer rustig is vraagt de professor: “Welke grote waarheid laat dit experiment ons zien?” De moedigste uit de zaal antwoordt: “Het laat zien dat onze agenda nooit zo gevuld is als we denken en dat er, als we echt willen, nog altijd wel wat tijd is voor meer afspraken en meer activiteiten.” “Nee,” antwoordt de prof, “daar gaat het juist niet om. De grote waarheid van dit experiment is de volgende: als je niet eerst de grote stenen in de pot doet, krijg je ze er achteraf nooit meer in.
Deze pot is een metafoor is voor het leven. De keien zijn de belangrijke dingen: je familie, je partner, je kinderen, je geloof, je gezondheid – en andere dingen die, als al het andere in je leven verloren is en alleen zíj overblijven, je leven toch zinvol maken.
De kiezelstenen zijn de andere dingen die er toe doen. Zoals je werk, je huis, je auto. En het zand is al het andere. Als je eerst het zand in de pot doet, is er geen ruimte voor de kiezels en de grote stenen. Hetzelfde geldt voor je leven. Als je al je tijd en energie besteedt aan de kleine dingen, zul je geen tijd meer hebben voor de dingen die voor jou belangrijk zijn.”

Toen hij uitgesproken was, bleef het een poosje stil. Toen stak één van de studenten haar hand op en vroeg waar de wijn voor stond.
De professor glimlachte en zei: “ Ik ben blij dat je dit vraagt. Het laat zien dat –hoe vol je leven ook lijkt te zitten – er altijd ruimte is voor een paar glaasjes met je partner, goede vrienden of collega’s!”

 

Klanten vertellen

We zijn benieuwd naar jullie ervaringen met dit product!? Deel ze met ons en wie weet verschijnt hier jouw verhaal!

Schrijf over je ervaring!